Afgelopen vrijdag was ze er weer. De koningin.

Het Skype spreekuur was nog maar net begonnen toen haar fotootje oplichtte in mijn beeldscherm.

‘Lotty! Bea hier!’

Ze riep hard in de microfoon alsof ze bang was dat ik haar niet kon horen.

Ze gunde me geen tijd om haar te begroeten maar haalde diep adem.

‘Gèk word ik er van! Gek. Mesjogge. Gestoord.’

Toen ze even een pauze liet vallen keek ze doordringend in de camera. Haar ogen vernauwden zich even en toen liet ze zich achterover vallen in haar troon.

‘Luister. Ik heb een probleem. Iedereen schijnt te denken dat ze tegen mij anders moeten praten.

Met moeilijke en dure woorden.

Onmogelijk zinnen.

Ze denken waarschijnlijk dat dit zo hoort. Hoe maak ik de mensen duidelijk dat ik geen zin meer heb in onnodig ingewikkeld taalgebruik. Niemand praat ooit eens normaal tegen me.’

Hoorde ik een snik in haar stem of verbeeldde ik het me maar?

‘Ik krijg soms brieven en mails… daar begrijp ik niks van. Ik moet ze drie keer lezen voordat ik snap wat er staat. Alleen maar omdat ze woorden gebruiken die hopeloos achterhaald en overdreven zijn. Het liefst zou ik zeggen: Doe toch ‘es normaal allemaal. Ik ben ook maar een mens.’

Ik moet toegeven dat ze er niet koninklijk uitzag. Zoals ze daar zat:

Een beetje onderuitgezakt. Hangende schouders. Krulspelden in heur haar.

‘Koningin’ zei ik voorzichtig ‘het is ook wel een beetje uw eigen schuld. De laatste troonrede vond ik ook onbegrijpelijk. En dan heb ik het nog niet over uw accent gehad.’

Ze veerde op. ‘Die teksten schrijf ik niet zelf! Dat weet je best.’

Geïrriteerd begon ze op haar nagels te bijten. Smakkend spuugde ze een velletje uit, naast haar op de grond. Ze rommelde in een pennenbakje en haalde een nagelvijl te voorschijn. Verwoed begon ze te vijlen.

‘Iedere dinsdag geef ik een etentje. Gewoon gezellig. kaasfondue of gourmetten. Je kent het wel. Een borreltje erbij. Daarna een potje sjoelen en een beetje kletsen. En het is een goede gewoonte om je bij verhindering eventjes af te melden. Maar nu heb ik een hier een e-mail Lotty, moet je horen.’

Ze zette een grote bril op en begon voor te lezen

De dikke brillenglazen maakten haar ogen ineens heel groot. Ze had wel iets weg van een bedroefde giraffe.

Toen ze klaar was met voorlezen hapte ze naar adem.

Het leek alsof ze mijn aanwezigheid aan de andere kant van de lijn even was vergeten. Maar toen keek ze weer recht in de camera. Ze boog naar voren en fluisterde op samenzweerderige toon: ‘Ik heb een opdracht voor jou. Bedenk een plan, een concept, een idee om de mensen duidelijk te maken dat ze normaal moeten communiceren! Leg jij ze maar uit hoe dat moet. Vertel ze maar welke woorden ze moeten gebruiken. Dat kan jij toch zo goed?’

Ik voelde me aangevallen door de felheid waarmee ze tegen me sprak.

Alsof het allemaal mijn schuld was.

Mijn lip trilde.

Mijn keel werd droog.

Ik voelde hoofdpijn opkomen.

Maar ik besefte dat ik mijn kwetsbaarheid en onzekerheid nu opzij moest zetten.

‘Lieve Bea’ zei ik ‘wat dacht u van Taalniveau B1. Een taalniveau dat de meeste mensen begrijpen. Korte zinnen. Bekende en concrete woorden. Lekker toegankelijk… ’

Haar mond viel open.

Haar ogen werden groot als schoteltjes.

Haar tong maakte een snelle ronde langs haar vochtige lippen.

Toen viel ze me in de rede.

‘Kind! je bent geweldig. Táálniveau Bea één! Mijn eigen taalniveau. Hoe kom je erop?’

Enigszins beschaamd keek ik naar mijn beeldscherm waarop ik de koningin enthousiast uit haar troon zag stappen terwijl ze een sigaret opstak.

Shit!

Ze denkt dat ík dit net heb verzonnen.

Ik moet dit rechttrekken.

Ik moet het uitleggen.

‘Je weet wat je te doen staat. Stel maar iets op wat ik maandag kan voorlezen. Een mooi moment want dit jaar mag iedereen van de beëdiging getuige zijn. Voor het eerst zijn er camera’s aanwezig.’ zei ze glimlachend. ‘In niveau Bea één. Zodat iedereen het begrijpt!’

Ik glimlachte flauwtjes terug naar het beeldscherm op mijn bureau.

‘Schrik niet als jij dit jaar een lintje krijgt meisje!’

Ze boog voorover. Zocht even op het toetsenbord naar de juiste toets en wuifde een wuifje zoals alleen een koningin dat kan.

Klik. Weg was ze.

Ze liet mij alleen achter.

Sprakeloos.

Word jij ook gek van onnodig dure woorden? Check dan deze Verboden Woordenlijst.

Wil je écht beter leren schrijven? Check dan de Training Duidelijk en Lezersgericht Schrijven.