De muziek gaat uit omdat mijn telefoon, die op de installatie staat, overgaat. ‘Dierenarts’ staat er in het display. Uitstel van executie, meldt de assistente. Ze zegt het niet in die woorden maar ik denk het wel. Snel ga ik terug naar mijn plekje op de grond. De muziek begint weer te spelen en Mick kijkt me vragend aan als ik aan de andere kant van Noé lig.
‘De dierenarts heeft een spoedgeval tussendoor. Ze komt ongeveer een half uur later.’
Een half uur extra met onze lieve, lieve hond.
Een jaar geleden groeide er ineens een stuiterbal en na een paar maanden zat er een tennisbal. Precies op haar heup. Tijdens het lopen huppelde de bal vrolijk met haar mee. ‘Niets aan te doen,’ zei de dierenarts. ‘Te oud voor een operatie en zolang ze geen pijn heeft is er niks aan de hand.’ Tegen beter weten in smeer ik de bult in met groene klei.
We liggen op de bank, dicht tegen elkaar aan en we kijken Dexter. Terwijl het bloed bijna van het scherm spat, hoor ik mijn hond achter de bank zwaar ademen. Ik kijk over de bank en ze kijkt met een vragende blik terug. Ze hijgt. Ik zit meteen rechtop. Nu ze mijn aandacht heeft, komt ze naar me toe. Haar tong uit haar bek, haar buik gaat zwaar op en neer. ‘Hij is geklapt’, zeg ik tegen Lief, die Netflix op pauze heeft gezet. Een bevroren Dexter zet zijn tanden in een hamburger. Lief zit nu ook rechtop en trekt een verwrongen gezicht.
Noé, loopt onrustig door de woonkamer op en neer. Uit de tennisbal hangt een bloederig stuk vlees.
Met lood in mijn schoenen maak ik een afspraak met de dierenarts. ‘Het is zo ver’, piept mijn stem door mijn tranen heen.
Woensdagochtend maak ik haar voor de laatste keer wakker. Haar staart zwiept op en neer. In het donker lopen we nog één keer naar ‘het bosje’. Alsof er niets aan de hand is, begroet ze even later kwispelend mijn vriendin. Een boterham paté, een aai. Onschuldig, zich van geen kwaad bewust. Het voelt onwezenlijk. Nog drie uur. Dan is ze er niet meer.
Een uur voordat de dierenarts komt, neemt ze zelf het initiatief en gaat ze liggen in het midden van de woonkamer. Mick en ik pakken een kussen en liggen erbij. Terwijl Mick lepeltje-lepeltje ligt, kijk ik in de ogen van mijn hond. De witte wimpers om de zwarte ogen. De zwarte droge neus. Het kleine witte snorretje. Ik praat, stel haar gerust, fluister lieve woordjes en beloof bij haar te blijven tot het eind. Ik steek mijn neus in haar vacht en ruik de ouderdom.
Een uur dat ik ervaar als een cadeau. Uit alles blijkt dat ze aanvoelt dat het klaar is. De klok tikt door maar de tijd staat stil. Het is goed. Het is mooi geweest. Ze weet dat ik haar laat gaan.
Bliss klinkt op de achtergrond en elk liedje lijkt voor dit moment gemaakt.
Ze reageert niet als Lief met tranen in zijn ogen komt kijken en iets te drinken voor ons neerzet. Ze reageert óók niet als de dierenarts aanbelt, binnenkomt en haar ooglid optrekt. ‘Ze is op,’ stelt ze vast. ‘Gaan jullie maar gewoon door met kroelen. Ze zal er niks van merken.’
De laatste minuten. Dichterbij kunnen we niet zijn. Eén prikje en haar oogjes gaan voor de laatste keer dicht. Een tweede prikje en ze ademt niet meer. Langzaam komen we overeind. Naast haar ligt een grote bos haren die we in het afgelopen uur bij elkaar hebben geaaid. Onze handen zijn vet en zwart. Dankbaar, verbaasd. Verrast over haar intuïtie.
Huilend tillen we haar nog geen uur later uit de achterbak van de auto om haar lichaam achter te laten bij de dierenarts. Het leven is raar.
In de dagen die volgen, barst ik regelmatig in huilen uit. Mijn verdriet voelt als liefdesverdriet. ’s Nachts word ik wakker als ik haar hoor blaffen in mijn slaap. Het zal wel slijten, maar nu even niet.
Deel maar hoor!
Hartverscheurend mooi “Mijn verdriet voelt als liefdesverdriet.” http://t.co/5wYMqt1mmD @LieveLotty
“Het is maar een hond, probeer ik te denken terwijl ik het snot onder mijn neus wegveeg. Het werkt niet.” http://t.co/ZGh4ohSpWh @LieveLotty
Een aangrijpend mooi vertelde maar verdrietige gebeurtenis http://t.co/5kd0M3gW5K door @LieveLotty
Nooit meer zeggen dat het maar een hond is, oké? Uitstel van executie. Mooi blog van Lotty. http://t.co/fU12fLaPBg
RT @RenateJanssen2: Nooit meer zeggen dat het maar een hond is, oké? Uitstel van executie. Mooi blog van Lotty. http://t.co/fU12fLaPBg
Au
RT @LieveLotty: Huilend tillen we haar nog geen uur later uit de achterbak van de auto. [nieuw blog] http://t.co/QN1T566htl
“@LieveLotty: Huilend tillen we haar nog geen uur later uit de achterbak van de auto. [nieuw blog] http://t.co/dzlCNgFgR1” snif.
Denk dat elke hondenbezitter (incl mezelf) hier instant verdrietig van wordt. Sterkte!
Ontroerend blog over afscheid van een hond RT @LieveLotty: De klok tikt door maar de tijd staat stil. http://t.co/bFshBqR3vv
Slik @TCavalje: Ontroerend blog over afscheid van hond RT @LieveLotty: De klok tikt door maar de tijd staat stil. http://t.co/oZDQ5HssAT“
“Het zal wel slijten, maar nu even niet.” @LieveLotty http://t.co/mUoRJbfAqe
RT @LieveLotty: Eén prikje en haar oogjes gaan voor de laatste keer dicht. [nieuw blog] http://t.co/Xnt5uEo9fO
@Afslag19 http://t.co/DWlE7iEz5t
Dit raakt diep. Een hond is nooit zomaar een hond. Een blog van en over liefde. Sterkte, @LieveLotty ~ http://t.co/Ux2nwYLhiz
RT @PatrickMundus: Dit raakt diep. Een hond is nooit zomaar een hond. Een blog van en over liefde. Sterkte, @LieveLotty ~ http://t.co/Ux2nw…
RT @LieveLotty: Eén prikje en haar oogjes gaan voor de laatste keer dicht. [nieuw blog] http://t.co/Xnt5uEo9fO
In augustus afgelopen jaar hetzelfde meegemaakt, mijn lieve hond Bob, 13 jaar mijn beste vriend. De zomer nog samen gezwommen in de Noordzee, zo genoten.. Zoveel herinneringen ..
Sterkte, het verdriet slijt, maar als ik je blog lees, komt het allemaal weer boven.
RT @PatrickMundus: Dit raakt diep. Een hond is nooit zomaar een hond. Een blog van en over liefde. Sterkte, @LieveLotty ~ http://t.co/Ux2nw…
RT @PatrickMundus: Dit raakt diep. Een hond is nooit zomaar een hond. Een blog van en over liefde. Sterkte, @LieveLotty ~ http://t.co/Ux2nw…
‘Dit raakt diep. Een hond is nooit zomaar een hond. Sterkte,’ @LieveLotty ~ http://t.co/waWCrGF9E4” woensdag zijn wij ad beurt..:-(
lieve Lotty, met tranen in mijn ogen dit stuk gelezen. sterkte <3
“@LieveLotty: Woensdagochtend maak ik haar voor de laatste keer wakker. [nieuw blog] http://t.co/lEna6cCTkN” Goed getroffen!
“Tegen beter weten in smeer ik de bult in met groene klei.” http://t.co/uOzqFC3WAP blog van @LieveLotty
De klok tikt door maar de tijd staat stil. [nieuw blog] http://t.co/QN1T566htl
Mooi. “@LieveLotty: De klok tikt door maar de tijd staat stil. [nieuw blog] http://t.co/K11FLudhAR”
Wat een aangrijpend blog. Mooi beschreven, Lotty
Echte liefde Lot mooi! Volgens mij heeft ie aan jou het perfecte baasje gehad! xxxsigurdson
Hoi Lot… Het voelde alsof het mijn eigen hond was…. mooi..
Liefs
Moniek
Wat mooi geschreven Lot…..traan,
Wat verdrietig voor jullie. Sterkte!
“A house is not a home without a dog”
Ik zit net deze blog van jou te herlezen, Lotty. Al heb ik nooit een hond als kameraad gehad, kan me er toch iets bij voorstellen dat het voelt als liefdesverdriet… Je hebt zo lang met elkaar opgetrokken. Al is het inmiddels mei, dat beklemmende verdriet zal je zo af en toe nog steeds naar de keel grijpen, vermoed ik…
Als je zo lang een hond om je heen hebt gehad, is ‘ie gewoon part of the family geworden. Wél een gezinslid dat nooit zelfstandig wordt en dat is dan ook het enige dat wel lekker is: de hernieuwde vrijheid. Maar ik mis mijn schaduw nog steeds 🙂