Als je online een beetje actief bent of gewoon contact met mensen hebt, kan het je haast niet zijn ontgaan: de euforie rond het boek De kracht van Kwetsbaarheid van Brené Brown.
Dit boek gaat voor een groot deel over het overwinnen van schaamte. Heb je enig idee hoeveel invloed gevoelens van schaamte hebben op de dingen die je doet?
En vooral op de dingen die je niet doet.
Iedereen die schrijft en met zijn schrijfsels naar buiten treedt, krijgt er vroeger of later mee te maken. Met schaamte en angst.
IS DIT WEL GOED GENOEG, STA IK NIET VOOR GEK, IS HET WEL LEUK, VERTEL IK NIET TE VEEL OVER MEZELF?
Onzekerheid.
De angst om afgewezen te worden.
Om er niet bij te horen.
Om afgemaakt te worden.
STEL IK MEZELF NIET TE KWETSBAAR OP?
Brené Brown zegt in haar boek dat het uitspreken van waar je je voor schaamt, de schaamte al doet verdwijnen. Het proberen waard.
Ik weet niet hoe het voor jou werkt. Misschien heb je een duidelijk kader waarbinnen jij je vrij beweegt. Zelf heb ik nooit over die grenzen nagedacht en mijn ervaring is dat de grenzen vanzelf steeds een stukje oprekken.
Krijg je positieve reacties? Dan heb je de bevestiging die je nodig hebt en durf je de volgende keer wéér of zelfs meer.
Ik heb vooral veel reacties gekregen op mijn persoonlijke columns waarin ik openhartig schrijf over leven, liefde en blunderen. Als ik de reacties moet geloven, sta ik niet alleen en is het voor veel mensen een feest der herkenning als ik schrijf dat ik de poep van mijn hond opraap, hoe ik met een boterhamzakje in mijn onderbroek loop en dat ik op zoek ben naar een relatietherapeut.
ZWAKTES ZIJN HERKENBAAR, NIETS MENSELIJKS IS ONS VREEMD
Nu ik heb aangekondigd dat ik naast mijn columns ook zakelijke blogs ga schrijven, heb ik opnieuw met onzekerheid te maken.
Ik moet laten zien dat ik een expert ben. Practice what I preach.
Dat betekent dat ik weer door onzekerheid, angst en schaamte moet. Want: ben ik wel goed genoeg?
Sinds ik columns schrijf heb ik fans. Geen schare. Ze liggen niet voor de deur. Maar ze moedigen me aan, geven me zelfvertrouwen. Ze sturen berichtjes of laten een reactie achter op mijn blog
Leuker dan Sylvia Witteman
Ik pies in mijn broek van het lachen
Je moet een column in de LINDA.!
Dat laatste leek mij ook wel wat. Een eigen column in één van de weinige magazines waarvan de oplage blijft groeien. Het blad dat geen concessies doet en alleen werkt met de beste fotografen, beste drukker, beste tekstschrijvers.
Zeggen ze zelf.
Een klein stemmetje piepte nog zou je niet beginnen bij het reguliere Stadsblad? Maar ik had zo’n zeldzaam moment van zelfvertrouwen. Ik stelde me voor hoe ik bij hoge uitzondering de cover van de LINDA. zou sieren en Linda herself van haar troon stootte.
IK BESLOOT EEN VOET TUSSEN DE DEUR TE KRIJGEN BIJ LINDA.
Dat viel niet mee. Mijn mails werden niet beantwoord. Mijn telefoontjes kwamen niet verder dan de telefoniste. Omdat ik niet bij Mood for Magazines op de stoep wilde gaan liggen om de hoofdredactrice pootje te haken, moest ik een andere manier vinden om haar aandacht te trekken.
Haar Twittertimeline bood uitkomst en zo kwam ik van alles over haar te weten. Ik ontdekte haar zwakke plek in de vorm van tieneridool Adam Lambert.
IK STUURDE EEN TAART MET EEN FOTO VAN HAAR IDOOL EROP
Met een kaartje. Natuurlijk.
‘Margot, wat moet ik doen om jou te verleiden?’
God, wat was ik tevreden met mezelf.
De ochtend dat de taart werd bezorgd, draaide ik zenuwachtig op mijn stoel. Wat heb ik gedáán? Ze krijgt vast dagelijks van dit soort ‘originele’ aanzoeken.
ZE LACHT ME UIT, IK STA VOOR LUL
Mensen zijn voorspelbaar: daar was ‘ie: de tweet waarin ze een foto van mijn taart showde.
Ik maakte een sprongetje maar landde snel met beide benen op de grond toen ik de reacties las.
Freaky? Slik.
Ja! Ja!
Ik kon Margot wel door Tweetdeck heen trekken. Ja, ik wil gewoon graag dat jij mijn werk ziet zodat ik een opdracht krijg.
En waardering.
Bewondering.
Luister naar de wijze woorden van die @Lammert!
‘Not used to woman who come on so strong.’ Is dat positief of negatief? En wie leest dit eigenlijk allemaal?
#stalkster?
Moi?
Vol ongeloof keek ik naar mijn scherm. Schaamte maakte zich van mij meester.
HET WAS ME GELUKT, IK HAD DE AANDACHT. EN HOE
Ik troostte mezelf dat tweets alleen op de dag zelf worden gelezen en daarna in de vergetelheid raken. (Tenzij iemand ze weer opduikelt voor een blog). Nu moest ik even doorpakken. De volgende dag stuurde ik een mail met mijn beste verhaal en binnen een week had ik een mailtje terug.
DAAR WAS ‘IE DAN: MIJN AFWIJZING
Lotty,
Ik heb ze gelezen. Ze zijn niet slecht, echt niet. Het kan allemaal wat strakker en scherper waardoor er meer vaart inkomt.
Een paar kleine opmerkingen.
‘……………’
Tot slot is het zo dat in LINDA. alleen columns staan van Bekende Nederlanders, behalve die van Amber*. Maar die heeft andere kwaliteiten 🙂 Het spijt me dus. Blijf lekker schrijven, wees nog iets kritischer op elke zin die je schrijft. Hoe strakker geformuleerd, hoe beter.
Beste groet,
Eigenlijk deed de afwijzing helemaal geen pijn.
Want ik kan er iets mee. Les nemen bijvoorbeeld bij iemand die nóg beter is dan ik. En me echt verdiepen in mijn doelgroep. Precies zoals ik mijn klanten altijd adviseer.
Laat jij je weerhouden door je angst voor kwetsbaarheid en schaamte of durf je risico’s te nemen zonder garantie voor succes?
Opbouwende kritiek, feedback, begeleiding en reacties helpen je om te groeien. De schaamte voorbij.
Dat gun ik jou ook. Daarom help ik je graag om in woorden te vatten wat jij wilt laten zien, wat je kunt en wie je écht bent.
*De waargebeurde belevenissen van een high-class escortdame die ook nog kan schrijven.
Die column komt er @LieveLotty! #stalkster? Moi? Vol ongeloof keek ik naar mijn scherm… http://t.co/25mgKYJgTl
Respect voor je lef en kwetsbaarheid! Je inspireerd me om het ook eens helemaal anders aan te pakken. Ik weet nog niet hoe, maar wordt vervolgd!
Spannend Lia… Ik hou je in de gaten 😉
De kwetsbaarheid van @LieveLotty: over lof en afwijzing. En stalken met een taart. http://t.co/j3HTVWowyg
Ze is knettergek, erg vermakelijk en goed, die @LieveLotty http://t.co/WVQfeNGIGV Onbegrijpelijk dat LINDA. haar niet wilde.
Ja, nu val ik weer over dat ‘knettergek’. Wie leest dat allemaal en wat moeten ze van me denken. Bedankt Eef.
lieve Lotty,
Ik lees jouw stukjes veel liever dan die van alle LINDA BN’ers bij elkaar. Ze hebben definitely meer sex appeal dan die van Amber* 😉 Madame Amber heeft 1 ding wel goed begrepen: dat je vooral door moet gaan met schrijven. Maak ik me ook helemaal geen zorgen over. Blijft de schare fans lekker genieten 😉
Ha Renate, leuk dat je dat zegt. Maar eh… je kent de stukjes dus wel? Abonnee van LINDA?
Yep. Abonnee. Nog steeds een leuk blad, zelfs als jij er niet in staat 😉 En ik bedoelde natuurlijk madame Margot, niet Madame Amber.
Lieve Lotty, ik geniet van jou stukjes, precies zoals ook anderen zeggen, ik vind ze herkenbaar en eerlijk en kan er om lachen.In alle hectiek van de dag vind ik dat erg belangrijk.Ga vooral zo door.
Dankjewel Ellen, fijn te horen!
Maar Lotty toch…
Jouw stukjes matchen toch totaal niet met de kwaliteit van de ‘Linda’? Kijk eens naar dat mens zelf… daar wil je toch ver vandaan blijven? Ga niet je best doen om jezelf in de uitverkoop te gooien.
Sja Arjan, er is gelukkig leven na de LINDA. En uitverkoop doe ik niet aan hoor 🙂
Lotte,
Jouw blogs zijn super! Heerlijk open geschreven,eerlijk en soms herkenbaar,oeps!
Kwestie van tijd en de juiste kanalen vinden.
B2B blogs, daar kom ik op terug dit jaar.
Schrijf zelf graag over mijn vak, maar dat kan beter,en sneller.Meer lean dus.
grt Anton
Dank voor het compliment. Het kan altijd beter en sneller- gelukkig! Dat is zelfs één van je categorieën zie ik: ‘continu verbeteren’.
Iedereen die schrijft krijgt er vroeger of later mee te maken. Met schaamte en angst. http://t.co/gQqd4J8dQS @lievelotty
Er was een tijd dat redacteuren nog weleens wilden redigeren. Je weet wel: een woordje wegstrepen links en een zinnetje aanscherpen rechts. Misschien hebben ze daar geen tijd voor bij Linda. Of misschien was je gewoon te origineel.
Dat denk ik eigenlijk.
Redacteuren zijn er vast nog wel. Of zijn ze echt allemaal zo goed dat ze die niet meer nodig hebben? Denk t niet.
Een misser van die @margotjamnisek … http://t.co/gQqd4J8dQS @lievelotty
“Leuker dan Sylvia Witteman. Ik pies in mijn broek van het lachen. Je moet een column in de LINDA!” http://t.co/bmkzAEtWMv @lievelotty
Hoe ik een blauwtje liep bij LINDA. | blog | http://t.co/PfPSGtBHTo
“Sta ik niet voor gek, is het wel leuk, vertel ik niet teveel over mezelf?” ~ http://t.co/Wrw46dbGn7 ~ @LieveLotty
Ik vind het wel een beetje een denigrerend briefje, dat van Margot.
“Tot slot is het zo dat in LINDA. alleen columns staan van Bekende Nederlanders, behalve die van Amber.” http://t.co/wOVjCjwkaE @LieveLotty
“Ik ontdekte haar zwakke plek in de vorm van tieneridool Adam Lambert.” http://t.co/V1JjQdn17F @LieveLotty
“‘Margot, wat moet ik doen om jou te verleiden?’God, wat was ik tevreden met mezelf.” http://t.co/2NaPYVtSKD Gna. Blog van @LieveLotty
De grens tussen zelfspot en kwetsbaarheid is meestal vaag maar altijd prachtig en links- of rechtsom lucratief. Ik vind het stoer dat je in jezelf gelooft en durft wat je doet. Zelf denk ik bijvoorbeeld nog steeds dat ik schrijver zal worden als ik groot ben.
Ja, die is mooi; de link tussen zelfspot en kwetsbaarheid. Ik denk dat zelfspot vaak wordt ingezet om je minder kwetsbaar te voelen. (Jezelf alvast ‘voor gek zetten’ voordat een ander het doet).
@lievelotty,
helaas zijn er geen garanties als je je kwetsbaar opstelt. Behalve dat kwetsbaarheid de beste indicator van moed is. En de reactie van anderen doet niets af aan jouw dappere actie om je hoofd boven het maaiveld uit te steken, iets te doen wat je heel graag wilt, zonder te weten wat de gevolgen zijn. Dat was moedig: Daring Greatly!
Klopt, geen garanties. Maar ik denk dat echte kwetsbaarheid laat zien wie je écht bent. Je kunt niet door iedereen leuk gevonden worden 🙂 dus dat valt dan misschien even tegen…
Helemaal waar. Echt kwetsbaarheid is laten zien wie je echt bent. Dat is wat Brené Brown bedoelt als ze zegt: het gaat niet om de vraag: Wat zou je doen als je niet kon falen? maar om de vraag: Wat is het waard om te proberen, ook al kan het misgaan…
Jij hebt helemaal geen LINDA nodig. Die fase was je toch al gepasseerd? 😉
Je hebt gelijk, die dingen gaan gewoon voorbij. De ene deur dicht, gaat de andere open…
Oude blog van je maar ik ontdekte hem nu net door een bepaalde google-search (goeie SEO!)
Ik vind je Adam Lambert-taart echt een Meesterlijke Actie!! Absoluut niet voor schamen. Ik heb ook wel eens iets naar ze gestuurd. Een artikel; geen taart helaas. Ziel en zaligheid erin gestort en vervolgens geen reactie ontvangen. Deed best een beetje zeer. Ik ben wel heel nieuwsgierig wie de vrouwen zijn die wèl worden uitgenodigd om, desnoods anoniem, voor dit ‘beter dan beste’ blad te mogen schrijven. Wie hebben zij dan ‘gestalckt’? (En hoe kan ik ze ontmoeten?)
Aan de andere kant heb ik nu een leuke doorlopende blogopdracht voor een heel gaaf modemerk en ik voed me met de positieve reacties die ik daarop krijg.
Op naar volgende successen!
Ha Heleen,
eh ja, nu vraag ik me af waarom ik het zo graag wilde… Wie weet hoeveel aanvragen zij krijgen en et blad komt maar 1x per maand uit. Klein vijvertje hoor 🙂