December, de feestmaand. We hebben het er druk mee: naast Sinterklaas, de kerstdagen en de jaarwisseling, vieren we deze maand ook de verjaardag van mijn lief. Zijn dochters hebben allerlei heerlijk geurende badspulletjes in luxe cadeauverpakking voor hem meegenomen. Zijn zoontje een tekening met een lieve tekst. Op het kookeiland staan de overige cadeaus van familie en vrienden. Je zou zomaar de verkeerde conclusie kunnen trekken als je de verzameling flessen ziet staan. Champagne, whisky, port en wijn.
Geduldig wacht ik mijn beurt af en dan overhandig ik hem een grote envelop. ‘Ik ben benieuwd!’
‘Als je dit niet wil, moet je het eerlijk zeggen hoor.’
Ik begin weer te twijfelen. Als hij maar niet beledigd is. Maar hij heeft de envelop opengemaakt en haalt de grote kaart er uit en leest hardop voor. Bedroom make-over. Een complete slaapkamermetamorfose. Met liefde en plezier speciaal voor jou.
‘Hij lacht. ‘Super. Te gek. Wat lief. Kom hier.’ Terwijl we elkaar omhelzen, zie ik uit een ooghoek hoe onze kinderen op de kaart duiken en er een kritische blik op werpen.
‘Maar je gooit niks weg hè!’ sist de oudste op waarschuwende toon. Ik zoek onhandig naar de juiste woorden om ze niet te beledigen. ‘Ik gooi niks weg. Ik haal wél alles van de muur.’
Iedereen begint door elkaar te praten. Over de stoel die van oma is geweest, het paardenschilderij en de Winnie de Pooh-klok. Ik had geen rekening gehouden met zo veel weerstand. Mijn lief vindt het allemaal best, maar de kinderen zien mij ineens als een indringer. Met mijn hand op mijn hart beloof ik dat ik alles wat ik weghaal, apart zal zetten. Maar de slaapkamer van mijn lief, wordt wel ónze slaapkamer.
Enigszins gekalmeerd eten de kinderen hun slagroomtaart. ‘Heb je ook al bedacht wat je gaat veranderen?’ Lief neemt een hap en kijkt me nieuwsgierig aan.
‘Zeker,’ zeg ik met een geheimzinnig glimlachje. ‘Het wordt een donkere kamer.’ Ik voel dat alle ogen weer op mij zijn gericht. ‘Alles wordt zwart. Alles.’
De kinderen rennen naar boven om hun spullen veilig te stellen. Ik voel een steen in mijn maag. Ineens zie ik mezelf als de gemene stiefmoeder. De stiefmoeder die ik niet wil zijn. ‘Ik ben zo terug,’ zeg ik tegen de visite. Ik klop op de slaapkamerdeur bij de meiden. ‘Ik heb een idee. Zullen we na de slaapkamer van je vader, óók jullie slaapkamers verven en veranderen?’
Hun gezichten klaren op. Een minuut later zitten ze gezellig beneden en bespreken we welke kleuren ze willen. Verf, behang, gordijnen en dekbedden… We hebben nog een hoop te doen.
Deze column is geschreven in opdracht van Piet Klerkx. Wil jij ook een column die speciaal voor jouw bedrijf wordt geschreven? Er zijn meer (betaalbare) mogelijkheden dan je denkt.
Neem contact op en ik vertel je er alles over.
Download gratis het Piet Klerkx Lounge e-book met 13 herkenbare verhalen. Zo leuk kan een column voor je bedrijf zijn!