Verliefd op de buurman. Nou ja, buurman…hij woont op een steenworp afstand. Ver genoeg om elkaar niet in de gaten te kunnen houden vanuit het slaapkamerraam. Dichtbij genoeg om even langs te gaan voor een kop koffie. Wat drink ik ineens veel koffie!
Vier kinderen heeft hij. Dan is mijn bijdrage van één kind maar bescheiden. Onze eerste eet-date mét kinderen is bij hem thuis.
Als de schalen door J. op tafel worden gezet en de kinderen nog even naar de wc gaan, hun Facebook checken en handen wassen, ga ik vast zitten. Mijn zoon, neemt snel de stoel naast mij.
Dan valt plotseling het huishouden stil. Puberdochter A. kijkt mij woedend aan. Een beetje ongemakkelijk schuif ik op mijn stoel heen en weer. ‘Kom jongens, nu aan tafel’, roept het onderwerp van mijn affectie, ‘tv uit en zitten!’ Zijn kids blijven allemaal verstijfd voor de eettafel staan. Dan komt het hoge woord eruit. ‘Jij. Zit. Op. Mijn. Plek.’, zegt puberdochter met onderdrukte woede in haar stem. Ik slik. Hier scoor ik geen punten mee.
Snel schuif ik haar stoel naar achteren en gebaar mijn zoon om hetzelfde te doen. De kaarten worden opnieuw geschud en de balans hersteld, als wij als laatste plaatsnemen op de twee overgebleven stoelen aan tafel.
‘s Avonds in mijn eigen bed realiseer ik me dat ik dit vast nog heel vaak ga meemaken. Mensen hebben behoefte aan een eigen plek. Met onze komst binnen het gezin van J. verstoren we de hiërarchie. We zijn andermans territorium binnengedrongen en andermans plaatsen onbedoeld aan het innemen. Wij moeten onze eigen plaats aan de eettafel, op de bank en in de slaapkamers (!) nog verdienen. Dat kan wel eventjes gaan duren.
De volgende keer eten we bij mij.
Deze column is geschreven in opdracht van Piet Klerkx. Wil jij ook een column die speciaal voor jouw bedrijf wordt geschreven? Er zijn meer (betaalbare) mogelijkheden dan je denkt.
Neem contact op en ik vertel je er alles over.
Download gratis het Piet Klerkx Lounge e-book met 13 herkenbare verhalen. Zo leuk kan een column voor je bedrijf zijn!