Tijd voor een nieuwe bank. Het budget dat ik ervoor heb, is klein. Dat wil nog niet zeggen dat mijn ambitie niet groot is. Ik wil veel voor weinig. Bij de Meubelboulevard staan een hoop banken die ik graag zou willen hebben, maar ik ben net mijn eigen bedrijf begonnen en het geld klotst nog niet tegen de plinten op. Het wordt dus nóg een keer een tweedehandsje.
Ik heb een soort hotline met de Marktplaats-app. Het filter is ingesteld op soort (hoekbank), prijs (laag), staat (z.g.a.n.), kleur (rood), materiaal (stof) en afstand (1km). Mijn motto is dat Je beter hoog kunt inzetten, mijn wensen bijstellen kan altijd nog.
Iedere dag check ik de app op nieuwe aanbieders. Steeds kom ik dezelfde banken tegen. Stoffige banken met de sombere uitstraling van een afgedankt meubelstuk. Foto’s die op zijn kop zijn geplaatst, banken die z.g.a.n. worden aangeboden. Maar als je even verder leest, blijkt dat de bank ‘alleen’ een grote wijnvlek op de zitting heeft. Of kleine brandgaatjes. De kat heeft de bank als krabpaal gebruikt, er zitten viltstiftstrepen aan de zijkant of de bank heeft aan een kant een diepe zitkuil waar de billen van de eigenaar in staan afgedrukt.
Totdat ik hem zie: Mijn Bank. Het is een prachtige grote rood fluwelen hoekbank met losse kussens die in de wasmachine kunnen en hij staat een paar straten verderop. Ik heb mijn jas al aan als ik vastberaden het telefoonnummer bel. De man die opneemt, is verrast door mijn snelheid. ‘Ik heb de advertentie drie minuten geleden geplaatst.’ Ik maak dankbaar gebruik van het feit dat hij is overrompeld en zeg dat ik eraan kom.
Als ik aanbel, beginnen honden te blaffen. Ik hoor geschreeuw, deuren slaan dicht en de honden worden stil. De woonkamer is klein en de bank staat in delen opgestapeld en afgedekt met lakens tegen de muur.
‘We zijn net verhuisd,’ zegt het meisje. ‘We woonden eerst veel groter en hier past ‘ie helemaal niet.’ Ze maakt een gebaar naar de kleine woonkamer waar de bank zelfs opgestapeld de meeste ruimte in beslag neemt. ‘Ik heb voor de verkoop alle kussens gewassen, hij is helemaal schoon.’
Ze kan haar verkooppraatje wel achterwege laten want ik wil de bank. Ik onderdruk mijn enthousiasme en doe alsof ik haar een groot plezier doe als ik haar zo snel mogelijk van dat bakbeest afhelp. ‘Ik kan alleen vanavond,’ zeg ik nonchalant. ‘En ik heb maar driehonderd euro.’
Het stel trekt zich even terug om te overleggen en komt terug met een tegenbod van driehonderdvijftig euro. Met gespeelde tegenzin ga ik akkoord.
Een uur later heb ik een vriendelijke buurman – die een auto met trekhaak heeft – gecharterd en een aanhangertje gehuurd. Samen sjouwen we de loeizware banken naar binnen. De bank is enorm en mijn lege huiskamer is één keer gevuld. Mijn woonkamer is één grote loungeplek geworden en ik ben dolgelukkig.
’s Avonds ga ik languit liggen op mijn nieuwe bank die geen vlekje, haartje of gaatje heeft.
Wat ruik ik toch? De pasgewassen losse kussens zijn het niet. Ik steek mijn neus in de zitting en een mengeling van natte hond en oude sigarettenrook dringt mijn neusvleugels binnen. De twee smerigste geuren die ik ken. De twee hardnekkigste ook.
Het heeft me nog uren schrobben en tweehonderd euro gekost om de bank helemaal fris te krijgen met professionele reinigingsmiddelen en de behandeling om hem waterafstotend te maken kostte het dubbele. Maar ik heb nu wél een echte bank.
Deze column is geschreven in opdracht van Piet Klerkx. Wil jij ook een column die speciaal voor jouw bedrijf wordt geschreven? Er zijn meer (betaalbare) mogelijkheden dan je denkt.
Neem contact op en ik vertel je er alles over.
Download gratis het Piet Klerkx Lounge e-book met 13 herkenbare verhalen.