De sauna

We gaan naar de sauna, ik heb haar min of meer overgehaald. Ze dacht dat ze het niet fijn vond, met een vervelende herinnering in haar achterhoofd. Iets met flauwvallen en een lange sportmassage daarna. Het klonk helemaal niet zo erg.

Ik weet zeker dat het nu anders is, in deze sauna, met mij. Bovendien trakteer ik, hoe kan ze weigeren?

Bij de balie moet ik mijn sauna-administratie te voorschijn halen. Ze hebben hier altijd wel een of andere actie en je zou gek zijn als je de volle entreeprijs betaalt. ‘Heeft u gereserveerd? Maakt u gebruik van een actie?’

Terwijl de juffrouw mijn gegevens erbij zoekt, rommel ik in mijn tas en overhandig haar mijn Persoonlijke Wellness Voordeelkaart. ‘O, kijk,’ zegt mijn vriendin, ‘ze hebben een actie.’ Ze wijst naar het bord waarop de Wellness Voordeelkaart staat aangeprezen.’

‘Heeft u nog iets nodig; badjas, slippers of een heerlijke behandeling?’ Nee, we willen zo goedkoop mogelijk genieten, denk ik. Kopje thee en veel gratis glazen, had ik mezelf voorgenomen. Dan kan er nog wel een lunch vanaf.

Ik geef een rondleiding en we lezen de informatiebordjes die op elke saunadeur zijn bevestigd. ‘Allemaal stilteruimtes,’ zegt mijn vriendin met lichte teleurstelling in haar stem. Dat wordt een uitdaging voor haar, denk ik.
Na mijn rondleiding duik ik de warmste sauna in. De vriendin laat ik achter in de infraroodcabine en ze raakt daar meteen in gesprek.

Na de eerste ronde moeten we afkoelen. Vriendin leest de regeltjes aan de muur hardop voor. ‘O, Lot, we hadden moeten beginnen met een voetenbadje.’ Het klinkt als een berisping. ‘Die sla ik altijd over,’ zeg ik en ik ben niet van plan me van mijn routine af te laten brengen omdat zij er nou is.

‘Je moet wel goed koelen, vooral je hoofd. Anders krijg je een saunakater,’ leg ik uit.
‘Ik sla even over hoor, niet alles te gelijk.’

Vol afschuw kijkt ze hoe ik kopje onder ga in het dompelbad. Zij neemt liever een lauwe douche. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb, denk ik.

Er is niets meer van haar saunaweerstand te merken. Als we naar de opgieting gaan, waar zij op de onderste en ik op de bovenste rij zit, zie ik haar genieten. Zodra we de cabine uit mogen, klampt ze de saunameester aan om haar complimenten te geven en een praatje te maken. Enthousiast geeft ze ons op voor de klankschalensessie die dezelfde mevrouw over een uur verzorgt. De sessie belooft ons diepe ontspanning. ‘Ik trakteer,’ zegt mijn vriendin. Ik ben gelijk enthousiast.

De klankschalen, de lunch – een gedeelde zalmwrap – en een glas wijn, maken ons dankbaar en gelukkig. Dat doen we toch maar goed, wij samen. En deze sauna, zegt mijn vriendin, is inderdaad heel anders dan waar zij was geweest. ‘Heerlijk dit. Ik ga dit ook vaker doen,’ zegt ze als ze naar buiten loopt om een sigaret te roken.

Als ik over mijn leesbril heen (horror) opkijk, zie ik haar weer binnenkomen. Ze kijkt verwilderd, afgrijzen op haar gezicht. Als ik goed kijk, zie ik dat het een van pijn vertrokken gezicht is. Ze wankelt op haar benen en houdt zich vast aan de stoelen van het restaurant. Dit is niet goed!

Ik ga zo snel mogelijk, maar zonder paniek te zaaien naar haar toe en neem de situatie snel in me op. Een bloedende teen. Ze hapt naar adem maar er komt geen zinnig woord uit als ik vraag wat er aan de hand is. Gestoten? Glas? Wat is er dan?

Ze wijst naar de deur met haar hand voor haar mond. Gaat ze overgeven? Valt ze flauw? Ik schuif een stoel naar achter zodat ze kan gaan zitten en vraag weer wat er is gebeurd. Dan steekt ze haar dichtgeknepen hand voor zich uit en opent hem langzaam. In haar handpalm herken ik – tussen al het bloed – nog net een drie centimeter lange uitgerukte teennagel. Mooi gelakt, dat wel.

Photo by Lum3n.com from Pexels https://www.pexels.com/photo/adult-art-beauty-blur-310278/