Yoga@Home | Coronatijdperk #2

‘Wat zullen we er uit zien zeg, tegen 1 juni🙃niet naar de kapper, niet naar mijn nagels, niet sporten, vet worden. Vind het echt vreselijk allemaal. Maar vooral natuurlijk voor de zieke mensen maar het leven wordt er niet leuker op 😩’ appt een vriendin.

Naast alle grappen over wc-papier, leuke filmpjes en interessante infographics, lees ik de dagelijkse berichtjes van vriendinnen. Relaties staan onderdruk, gezinnen zitten aan één tafel te werken, te eten, huiswerk te maken en spelletjes te doen. Veel gedoe, weinig rust.

In mijn wereld verandert niet zo veel. Ik sta vroeg op, pak die koude douche, wandel een stuk en werk vanuit huis. Nu Mr. Big ook vanuit huis moet werken, laat onze latrelatie zich van zijn voordeligste kant zien.

Waar ik wél van baal, is dat de sportschool dicht is. Geen yoga en geen sauna, dat trekt mijn lijf niet. Daar moet ik iets mee.

‘Ik ben lid geworden van yogaonline.nl, doe je mee?’
Mr. Big stemt toe en de volgende ochtend loop ik al vroeg met mijn opgerolde yogamat onder mijn arm naar zijn huis.

Hij is goed voorbereid. Zijn laptop is verbonden met de tv, zijn matje en onze yogablokken liggen klaar. Zijn haar zit door de war en hij draagt een korte broek.

De les begint. Een mooie juffrouw vertelt wat we deze les mogen verwachten: een Deep Tissue Twisten weldadige ontspanning. Maar we beginnen met een bodyscan. Met gesloten ogen gaan we van de tenen, langs de kuiten langzaam ons hele lichaam af naar boven. Ik laat me meevoeren door haar rustige melodieuze stem.

‘Ga met je aandacht naar je achterhoofd… je achterhoofd raakt precies ter hoogte van je wenkbrauwen de vloer.’ Naast me hoor ik een zucht.
‘Voel even, hoe is dat voor jou op dit moment?’ Een hele lange stille volgt.

‘Hij is vastgelopen.’ De irritatie die in zijn stem doorklinkt is helemaal niet zen. Hij rommelt wat met de video vooruit en achteruit, zoekt het moment waar we waren gebleven en gaat snel weer liggen op zijn mat.

Ogen dicht.

‘Ga met je aandacht naar je achterhoofd… je achterhoofd raakt precies ter hoogte van je wenkbrauwen de vloer. Voel even, hoe is dat voor jou op dit moment?’ Weer die stilte. Mr. Big spoelt de video door en als hij weer op zijn mat rolt, stuurt hij zijn ergernis met zijn blik in mijn richting.

Voor de eerste oefening worden we uitgenodigd te gaan zitten. Yogajuf pakt er wat attributen bij. ‘Voor deze oefening gebruiken we een rubberen strip en een blok. Als je die niet hebt, kun je de strip vervangen door een poolnoodle en als je die ook niet hebt, kun je een laken lekker dik oprollen en het blok vervangen door een boek.’

Mr. Big staat weer op, zet yogajuf op pauze en komt terug met twee badlakens die hij strak oprolt. We doen de oefeningen mee maar we weten allebei dat wat we doen, nergens op slaat. Na een kwartier gaan we naar de tweede oefening.

‘De volgende oefening die we gaan doen, daar gebruiken we de dome voor. Ik ben helemaal fan van de dome…’ Ze houdt een half rond zwart ding omhoog. Mr. Big staat zonder iets te zeggen op en loopt naar het kookeiland. Ik concentreer me op de les. ‘Mocht je geen dome hebben, dan kun je een plastic fles vullen met water…’

Ik heb geen dome en geen plastic fles dus ik improviseer. In plaats van een dome gebruik ik de opgerolde handdoek die het opgerolde laken verving, dat de poolnoodle verving, die de strip verving.

Yogajuf gaat onverstoorbaar verder. ‘En dan draai je, heel rustig…’

Het geluid van de keramische schijven van de koffiemolen overstemt yogajuf. Het malen stopt, de motor van het espressoapparaat slaat aan. Nooit eerder klonk koffiezetten zó hard in mijn oren.

Als het weer stil wordt, ben ik me bewust van mijn ademhaling en de spierspanning in mijn lijf. Ik observeer mijn gedachten. Ze waaien niet als een wolkje voorbij.