Hij pakt me bij mijn middel en draait me rond. Hij straalt. Hij zweeft. Hij zweet. Dit is zíjn feestje.
‘Vergeet je de raketjes niet?’
‘Wat goed van jou. Ik was ze helemaal vergeten!’ roept hij in mijn oor.
‘Ik heb wel zin in een ijsje!’ schreeuw ik terug.
We pakken elkaars handen vast.
‘Zullen Wenda en ik ze uitdelen?’
‘Wát?’
‘ZULLEN WENDA EN IK ZE UITDELEN?’
‘Ja! Wat lief van je!’

Ik spot Wenda en trek haar mee van de dansvloer en we zweven samen op de maat van de muziek tussen de mensen door naar de bar.
‘Wij worden ijsmeisjes’, lach ik.
Ik leun ver naar voren over de toog. ‘Wij mogen de ijsjes uitdelen van Jeff.’ De eigenaar vertrekt geen spier als hij ons van top tot teen bekijkt. Twee vrouwen in een zebrapakje. Dan komt hij achter de bar vandaan en maant ons mee te komen. Hij loopt snel. De zaal uit, de gang door. Ik voel me een schoolmeisje dat zich bij de conciërge moet melden. Giechelend lopen we achter hem aan.

Hij opent de deur met ‘privé’ erop en we staan in de keuken. Tl-licht, brommende koelkasten. Uit de vriezer pakt hij een grote rode Curver-opbergbox met raketjes, duwt een lege kartonnen doos in mijn handen en kiepert alle raketjes daarin. Hij kijkt ons strak aan. Ik hou mijn adem in. Dit is een belangrijk moment.

‘Let op,’ zegt hij, terwijl hij een raketje voor onze neus houdt. ‘Als je hier raketjes uitdeelt, dan doe je dat op een manier die leuk is voor onze gasten. Ja?’

We zijn muisstil.

‘Je haalt de verpakking éérst van het ijsje af en dan geef je het aan de gast. Op een leuke manier. Gastvrij zijn we hier.’
Wenda en ik knikken, alsof we zojuist een grote levensles hebben geleerd. ‘En dan,’ zegt hij streng, ‘wil ik niet één ijsverpakking op de vloer zien vanavond. Nul.’
Hij wijst naar een wijnkoeler die op een koelkast staat. ‘Pak die,’ beveelt hij. ‘Doe daar de papiertjes in. We knikken braaf.’ Het schoolmeisjegevoel neemt toe.

‘Géén papiertjes op de vloer!’

We gaan terug de zaal in. Het leukste clubje, de beste dj’s en de mooiste mensen. Eerst nog wat onwennig met de doos onder m’n arm en de wijnkoeler in mijn hand. Maar al snel zijn de taken verdeeld en hebben we de smaak te pakken. Wenda scheurt en deelt uit en levert de ijswikkel bij mij in.
Ze maakt er een show van en mensen stoppen met dansen om een ijsje te bemachtigen. Als dit geen leuke manier is, dan weet ik het niet meer.

Ik kan helemaal niks met mijn handen vol. Het is niet eerlijk.

Als Wenda het zoveelste ijspapiertje bij mij in de wijnkoeler deponeert, zoek ik een plekje om hem even weg te zetten. Kan ik ook uitdelen, dat is veel leuker.

Ik zet de ijsemmer op de statafel die aan de kant staat. Dat op dezelfde tafel een ventilator stond, dát had ik even niet gezien.

Tientallen ijspapiertjes fladderen als vlinders door de lucht. Maar níet op de vloer.

Boek Opposites AttractLotty Rothuizen | Schrijftraining en -coaching
Auteur van Opposites Attract

Ik schreef de honderden blogs, webpagina's en SEO-teksten. Copywriting, nieuwsbrieven en social media teksten. Ik schreef over steunzolen, verzekeren en rijlessen. Over meubels, de zorg en de horeca.

Met mijn incompany schrijftraining deel ik mijn kennis en 11+ jaar ervaring om bedrijven te helpen die hun interne en externe communicatie naar een hoger niveau willen tillen. En dat gaat sneller dan je denkt!