‘Zo’n Liza Minnelli kapsel.’
‘Wie?’
‘Liza Minnelli.’
Het meisje speelt met de kam in haar hand en kijkt me vertwijfeld aan via de spiegel.
‘Die ken je natuurlijk niet.’
‘Nee, sorry.’
‘Wacht,’ zeg ik. ‘Ik laat het even zien.’ Ik rommel in mijn tas om mijn leesbril te pakken. Het meisje wacht geduldig.
Ik googel ‘Liza Minnelli’. Ze kijkt over mijn schouder mee. Maar de Liza’s die ik zie, bedoel ik niet. Oubollig met gitzwart omlijnde hertenogen, knalrode lippen en een kapsel dat stijver is dan ik dacht.
‘Oe, dat is kort.’
‘En truttig. Dit bedoel ik niet.’
Op Pinterest staan natuurlijk veel betere voorbeelden. Stoere 80’s kapsels: korte pony en een matje. Frisse meiden met uitdagend blik. Dát wil ik.
‘Denk je dat dit kán bij mij? Dat het me staat?’
‘Ja hoor, lekker kort pittig kapsel.’
Ik werp haar een vernietigende blik toe.
Het kappersritueel is begonnen. De opperkapster weet wat ze doet. Kordaat plukt ze aan mijn haar, duwt, trekt, kamt alles naar voren en legt aan de stagiaire uit wat er gaat gebeuren. Ik ga door de wasstraat en sla beleefd alle extra’s af.
Opperkapster kletst zoals het een goede kapper betaamt: doorlopend. Mijn lokken dwarrelen door de lucht op de grond. Hoe minder haar op mijn hoofd zit, hoe meer rimpels zichtbaar worden. Een compensatie die ik niet had ingecalculeerd.
Niet alleen die ringen om mijn ogen, maar ook diepe horizontale strepen in mijn voorhoofd. Zelfs in mijn wangen staan lachrimpels als ik niet lach.
Knip-knip. Weg sluier. Knip-knip. Weg masker. Knip-knip. Weg gefilterd licht.
‘Staat je goed hoor,’ zegt mijn buurvrouw die net gewassen is. ‘Lekker pittig, zo kort.’
‘En makkelijk,’ pers ik eruit.
Honderdvijftig euro armer, loop ik de salon uit. In de auto kijk ik vooral naar mezelf in de achteruitkijkspiegel. Naar m’n ogen. In die ogen, zie ik het rebelse meisje dat ik ooit was.
Thuisgekomen zwaai ik de deur met veel drama open…tadaaa. Mr. Big slaat zijn hand voor z’n mond.
‘Wat?’
‘Nee, niks, leuk!’ Hij kan zijn lachen niet inhouden.
‘Wát?’
Hij proest in zijn hand.
‘Kort pittig kapsel zeker?’ Ik klink agressief.
‘Nee, heel leuk, écht! Stoer van je. Maar – niet verkeerd opvatten hoor. Maar ik zie je rimpels ineens heel goed. Je lijkt nu… ja, gewoon je leeftijd. Maar pittig, ook. Heel pittig!’