Soms heb je geluk. Dan gebeuren er dingen die je niet verwacht. Leuke dingen.
Ik heb geluk. Veel geluk.
Ik heb huizenruil gedaan. Op dit moment zit ik in Spanje. Bovenop een berg. In een idyllisch gerenoveerde ruïne met een grote patio en een klein zwembad. Twee honden en vier katten. Overal waar ik kijk zie ik bomen, bloemen, blauwe lucht en bergen. De lucht ruikt naar warme droogte en rozemarijn.
Afgezien van af en toe een blaffende hond in de verte, klinkt het geluid van krekels. Alsof er een tuinsproeier op en neer zwiept ‘fiep-fiep-fiep’.
De Nederlandse bewoners van dit paradijs houden vakantie in ons rijtjeshuis in Breda. Ze kunnen weer eens naar de Hema, kijken naar de stapelwolken en bezoeken familie en vrienden.
Zij zijn blij met de ruil.
Ik hoef niet te zeggen hoe ik me erbij voel 😉
Het mooiste moet nog komen. Het huis staat dan wel in the middle of nowhere maar er is gewoon WiFi!
Thuis had ik me er al op verheugd. Dit is dé omgeving waar iedere schrijver/ster van droomt. Ongestoord en eindeloos kunnen schrijven.
Eindelijk zonder afleiding dat boek voltooien.
Dat wereldschokkende artikel schrijven.
Die serie interviews uitwerken.
In de schaduw op het terras, afhankelijk van het tijdstip, met een stevige espresso, aigua of koele cava binnen handbereik, schrijven tot de schemer valt.
De toekomstige meneer Rothuizen die mij begripvol laat werken en die af en toe om de hoek van het terras kijkt. Gebronsd, zonnebril in zijn haren en gehuld in slechts een lendendoekje vraagt hij of ik nog iets nodig heb, voordat hij zich weer in zijn hangmat nestelt met een boek.
Een schrijfblokje, nee een Moleskine notitieboekje naast mijn bed om de nachtelijke ingevingen te noteren.
Want inspiratie slaapt nooit.
Het valt niet te sturen en komt op de meest onverwachte momenten. Die momenten moet je pakken zodat de fantasie rechtstreeks uit je pen op het papier kan vloeien. (Oké, dit is een dichterlijke weergave; ik tik op een Mac.)
Hoe anders is de werkelijkheid!
Bijna alles is zoals ik van tevoren had gedacht, verzonnen, gefantaseerd.
Maar de inspiratie is ver te zoeken.
De enige activiteit die wij vertonen is ’s morgens als het nog maar 26 graden is.
We trekken onze hardloopschoenen aan en samen met de honden Potter en Trix lopen we in een half uur de berg op en neer.
De rest van de dag genieten we.
Van de idyllisch gerenoveerde ruïne met een grote patio en het kleine zwembad. De twee honden en vier katten. Van de bomen, bloemen, blauwe lucht en bergen. Van de blaffende hond in de verte en het geluid van de krekels.
Fiep-fiep-fiep.
Soms komt inspiratie niet vanzelf. Ook niet in een inspirerende omgeving. Dan kun je erop wachten tot je een ons weegt.
Dan moet je gewoon even streng zijn voor jezelf en jezelf een schop onder je kont geven. Want inspiratie komt niet van boven….