Péts!

Mijn kont.

Met een ruk draai ik me om. Ik kijk in het grijnzende gezicht van mijn tienjarige zoon. Hij heeft het helemaal ontdekt. De billen van zijn moeder.

Kijken. Knijpen. En nu dus ook slaan. Hij geniet er zichtbaar van. Boys will be boys.

Als meisje werd ik al Butty genoemd vanwege mijn geprononceerde billen. Wanneer het mijn beurt was om de afwas te doen, stonden de vrienden van mijn broer op een afstandje te kijken. Ze hielden hun adem in als ik mijn kont niet kon stilhouden bij het schuren van de pannen.

Butty, niet een naam om trots op te zijn als je 16 bent. Tegen de tijd dat mijn vriendinnetjes aan hun eerste beha toe waren, had ik de billen van Jennifer Lopez.

De natuur houdt er een evenwichtige verdeling op na. Het is billen òf borsten. Weinig vrouwen krijgen allebei. En als dat wel zo is zijn ze ‘wel heel erg goed bedeeld’.

Zo zijn de billen- en borstenmannen ontstaan.
‘Ik ben een echte borstenman’.
‘Mwah, ik weet niet. Doe mij maar een paar goeie billen. Ja, ik ben meer een billenman.’
Niemand die opkijkt van zo’n gesprek in de kroeg. Het wordt pas gek als je in geen van beiden belangstelling toont.

Mijn halve leven heb ik rondgerend in de horeca. Ik hoorde niet anders. Mijn billen waren strak als leer, hard als staal en rond als een appel.

Maar nu? Mijn billen. Ik zit er maar mee.

Sinds ik de horeca de rug heb toegekeerd, ben ik letterlijk zitvlees aan het kweken. Mijn billen vormen steeds meer een veilige thuisbasis. Waar ik gerust op kan terugvallen. Mijn lief, die een echte billenman is, is daar natuurlijk mede schuldig aan. Alles wat je aandacht geeft, groeit.

Ik kan natuurlijk gaan spinnen, fietsen of hardlopen. Maar ik zoek een andere oplossing. Een makkelijke. Dus waag ik me voor het eerst op een website met figuurcorrigerend ondergoed.

Body Smoother.

Bum, Tum & Thigh Reducer.

Tummy Flattening Bikini Brief.

Opwindende namen. Veelbelovend. Ik word er hebberig van. Ik wil ze allemaal! De opwindende namen staan helaas voor het aller lelijkste ondergoed dat ik ooit heb gezien.

Huidkleurig. Stretch. Dik. Kortom: niet geil. En ook nog veel te duur.

Zuinig als ik ben loop ik eerst nog eens langs Zeeman en koop voor € 3,95 een corrigerend hemdje. Eerst maar eens kijken of ik het wat vind.

Thuis worstel ik me in het loei strakke ding. Wauw! Het resultaat is verbluffend. Maar het hemdje drukt niet alleen mijn buik plat. Ook mijn borsten zijn verdwenen.

Even de hond uitlaten, voelen hoe mijn nieuwe bovenlichaam zit. Halverwege het blokje om raak ik buiten adem. Mijn ribben worden samengedrukt door het Zeeman-harnas. Ik kan alleen nog oppervlakkig ademhalen. Hyperventileren. Zweten.

Thuisgekomen weet ik me uit het hemdje te bevrijden. Een prestatie op zich. Ik gooi het ding in een hoek en eigenlijk was ik het al vergeten…

…tot afgelopen weekend. We hebben een feestje.

Beetje flitsend. Beetje leuk. Hoge hakken, beetje dansen, beetje sjansen.

Daar hoort een jurkje bij. Beetje flitsend. Beetje leuk. Beetje strak.

Beetje strak?

Ik sta voor de spiegel. Zó strak zat het eerst toch niet? Klopt. Zo strak zat ‘ie eerst niet. Nu wel. Ik draai nog een rondje en nog één…

Jemig. Die kont. Dit kan echt niet meer!

Net als ik in huilen wil uitbarsten (want daar ben ik goed in), denk ik aan het hemdje in de kast. Dat is mijn redding voor vanavond. Ik zet de schaar in de schouderbandjes en knip de boel min of meer recht af. Ik stap in het ‘rokje’ en ik slink. Ik slink twee maten. Ik trek het flitsende jurkje er overheen aan en ik zie billen zo strak als leer, hard als staal en rond als een appel.

Ik dans de hele nacht. Met hele kleine pasjes. Want mijn dijen worden stevig bij elkaar gehouden door 80% polyamide, 19% elastan en 1% katoen.

Aan het eind van de avond ben ik een paar kilo lichter. Je gaat behoorlijk transpireren van 80% polyamide, 19% elastan en 1% katoen.

‘s Nachts heb ik hulp nodig om me te verlossen uit mijn home-made–magic-bibster*. De ervaren handen van mijn lief en een schaar moeten er aan te pas komen.

Niet sexy.:-(

Een beetje verdrietig moet ik constateren dat ‘mijn’ Jennifer Lopez-billen al jaren geleden definitief afscheid van mij hebben genomen.

Maar hey, het gaat toch niet om de vorm maar om de inhoud? Om het verval te vertragen ben ik gaan hardlopen. Samen met mijn lief. En zo lang hij nog zegt: ‘Loop jij maar voor me schatje,’ voel ik me een winnaar.

*Patent is inmiddels aangevraagd.