Op mijn eerste kantoorwerkdag bied ik meteen aan om met de koffie rond te gaan. Voor ik het weet, loop ik met een serveerwagen door de gang en stel ik me bij alle medewerkers voor. Namen die het ene oor in en het andere uitgaan. Snel zeg ik er achteraan dat ik kom redigeren, bang dat ze me anders voor de koffiejuffrouw aanzien. Iets wat niet nodig blijkt omdat mijn komst al is aangekondigd op het intranet en ik door iedereen ‘de nieuwe’ word genoemd.

Ik krijg een plekje in de redigeerkamer toegewezen. Een eigen verstelbare stoel met mijn naam op de rugleuning, ergonomisch toetsenbord, muis en polssteunen en een elektrisch in hoogte verstelbaar bureau. Een ergonomische werkplek om onnodige werkgerelateerde klachten of ziektes te vermijden. Laat ik eerst die stoel maar eens goed afstellen.

Er heerst rust in de redigeerkamer. Vier taalpuristen verzonken in hun eigen re-integratierapport. Hier zit ik dan met mijn tien jaar ervaring als online copywriter. Gewend aan korte zinnen, duidelijke taal en clickbait koppen.

Ik word ingewerkt en in korte tijd leren ze me echt álles af, wat ik anderen juist vol overtuiging leer.

Hier zijn de jeukwoorden nog niet ontdekt of op veilige afstand buiten de deur gehouden. Niemand wordt ‘in zijn kracht gezet’, er wordt niet gestuurd op ‘output’ en er worden geen punten op de horizon gezet.

Het is erger. Véél erger.

De rapporten zijn geschreven in ouderwets taalgebruik. Iets waar mijn meest gelezen blog over gaat: Ouderwets taalgebruik. Dat kan anders. Normaal gesproken huren opdrachtgevers mij in om onleesbare teksten vol drakerige zinnen met onnodig moeilijke woorden om te zetten in duidelijke taal zodat de gemiddelde inwoner van Nederland het begrijpt.

Struikelend over de tangconstructies, moet ik me bedwingen om de tekst niet te fileren. Ik hoef slechts te redigeren en te zorgen dat elke zin ook werkelijk weergeeft wat er word bedoeld.
Ik ben gewend aan het taaladvies van Onze Taal maar hier wordt de spelling van de Van Dale gevolgd. Ik heb geen eigen taken maar het hele team werkt samen één eindeloze to-dolijst af.

Het is even wennen. Maar al snel geniet ik ervan niet verantwoordelijk te zijn voor alles wat er gebeurt. En ik ben niet de enige. Hier hebben ze het woord parttimer uitgevonden. De eerste deeltijdcollega gaat alweer weg als we nog maar net zijn begonnen.

Hier geen afleiding van privé-mails, social media of telefoontjes van energieleveranciers. Tijdens kantoortijden leef ik een overzichtelijk leven, verscholen achter een schaamschot/scheidingswand. Ik kijk er even overheen als er iemand binnenkomt.

‘Iemand zin in een stukje oude taart?’ Onze leidinggevende die drie dagen geleden jarig was, komt met een stralende lach binnen. Ik werp een snelle blik in de doos en sla even over.
In de keuken bestudeer ik een 6-pack display Cup-a-Soup. ‘Pak maar hoor, het is hier all inclusive.’ Op dag drie staat er een fles wijn op mijn bureau. Gewonnen bij de kantoorloterij. Ik krijg het gevoel dat ik hier wel kan wennen.

In de pauze wandel ik met een groepje collega’s door de wijk of we lunchen gezamenlijk aan de vergadertafel. Met de gerechten die uit de lunchtrommeltjes tevoorschijn komen, zou je een kleurrijk lopend buffet kunnen maken.

Om half drie ’s middags ben ik ‘uit’. Ik stap naar buiten in de frisse lucht, mijn werk zit erop en ik ben vrij. De structuur, de regelmaat, de rust én de collega’s doen mij goed.

Even ben ik ‘niemand’ en hoef ik ook niemand te zijn. Ik hoef niets te bewijzen, niets te bedenken. Het werkt ontnuchterend en relativerend.

Na drie jaar heb ik eindelijk de weg naar herstel ingezet. Met behulp van therapie, pillen en een Gewoon Baantje om te re-integreren.

Vorige week heb ik het MD-traject afgesloten. Dankzij graded activity weet ik nu hoe je in kleine stapjes je doel kunt bereiken. Dat geldt niet alleen voor mijn fysieke inspanningen, ook Schrijven en Schrappen pak ik langzaam weer op.

Vanaf nu moet ik het weer zonder zijwieltjes doen en ik heb er zin in!

Deze column is het laatste onderdeel van de serie Burn-out & herstel: Een zoektocht naar openheid en de schijn ophouden. Voor wie eigenlijk?

Deel 1 Ik stop
Deel 2 Stoppen met wat niet werkt
Deel 3 Het sollicitatie gesprek
Deel 4 Oude taart