Ik ben de perfecte vrouw. Zo eentje die moeiteloos met pas gelakte nagels taarten bakt. Die er nog leuk uitziet in een vuilniszak. Die unieke kindertraktaties verzorgt en zelfverzekerd haar publiek toespreekt. Die dansend door het leven gaat.

Zo ben ik normaal gesproken.

Maar vandaag ben ik een zeikerd. Zo’n beklagenswaardige werkende moeder. Die moppert en zeurt omdat ze met moeite alle ballen in de lucht probeert te houden.

Mijn hond kijkt me smekend aan; alsof we níet net hebben gewandeld.

Mijn zoon lijkt wel altijd middagpauze te hebben of nèt vrij te zijn.

Mijn geliefde wil zo vaak mogelijk seks op zoveel mogelijk verschillende plaatsen.

Mijn vriendinnen zijn op vakantie.

Mijn ex houdt zich niet aan de afspraken.

De auto moet naar de APK. Hardlopen schiet erbij in.

Het espressoapparaat moet ontkalkt worden.

De juf wil me spreken.

De vlokken stof liggen in de badkuip en de wasmand loopt over.

Mijn bed zit vol kruimels.

De koelkast is leeg.

En alsof dat nog niet genoeg is, heb ik mezelf ook nog Elke Dag Bloggen opgelegd.

Het resultaat is een snotterend hoopje ellende, tissues en een fles wijn.

In het kader van #ElkeDagBloggen ga ik de uitdaging ook eens aan. Voor een weekje. En omdat het elke dag is zal ik bloggen over alledaagse onderwerpen. Dit was blog 5.